چگونه آرامش را به زندگی پر اضطراب امروزی بازگردانیم ؟

جامعه ی ما آکنده از بار اطلاعاتی سنگین است و ابزاری چون تلویزیون، رادیو، اینترنت، تبلیغات، پست الکترونیک و تلفن همراه همگی بر این سنگینی می‌افزایند. از سوی دیگر شکل زندگی در عصر حاضر بویژه در جوامع شهری ناگزیر توام با سر و صداها، ترافیک، ‌شلوغی‌ها و انبوهی از کارهای الزام‌آور روزمره است که قطعا تمام این فاکتورها افزایش استرس و سلب آرامش انسانها را موجب می شود.

محققان و روانشناسان در سالهای اخیر تلاش کرده‌اند به شیوه‌های مختلف که متداول‌ ترین آنها انتشار اخبار، مقالات و توصیه‌های بهداشتی است به مردم در حفظ آرامش در میان این همهمه و آشفتگی یاری برسانند. به اعتقاد آنها دسترسی و مطالعه این منابع هرازگاهی می‌تواند ما را به یاد نیاز اصلی مان به آرامش بیاندازد و حتی دقایقی از این زندگی پرمشغله جدا سازد. در این رابطه "استیو موریل" کارشناس و نویسنده مقاله ای در روزنامه "دیلی مدیتیشن و دیلی لایف" روش‌هایی را برای کسب آرامش در زندگی عنوان کرده که به شرح زیر آنها را ذکر می کنیم :

• حداقل روزی 15 دقیقه را در سکوت بگذرانید و به نیازهای واقعی خود و چیزهایی که دارید فکر کنید. سکوت عصاره آرامش است. البته با اجبار نمی‌توان سکوت کرد. بلکه باید زمانی که فرا رسید آن را بپذیرید. روزی یک ساعت در اتاقی تنها بمانید و حتی اگر لازم شد در را روی خود ببندید.

انقراض

 
سلام  امروز یه مطلبی خوندم   خطرناک
براتون میزارم خودتون بخونیدش

نکته‌ای که حائز اهمیت است تضعیف شدن کروموزم جنسی مردانه و کوتاه قد شدن آن در برابر کروموزم جنسی زنانه X است و ادامه این روند جنس مرد را حدود پنج هزار نسل بعد منقرض خواهد کرد.

دادنا: پس از اعلام بررسی‌های مجامع علمی مختلف درباره خطر انقراض مردان به دلیل تضعیف کروموزم مردانه Y و ایجاد شایعه‌های غیر علمی در دنیا، مرکز معتبر و علمی بررسی ژنوم آمریکا تایید کرد که اگر برای مسئله ضعیف شدن این کروموزم چاره‌ای اندیشه نشود، مردان تا پنج هزار نسل دیگر منقرض خواهند شد.
 
به گزارش دادنا و به نقل از “دیلی ساینس” شمار کروموزوم های ایگرگ Y (کروموزمی که در وجود آن باعث پیدایش جنسیت مذکر در نوزاد می شود) در فرآیندی طولانی و چند میلیون ساله کاهش یافته و ادامه این روند موجب از بین رفتن این کروموزم و در نتیجه انقراض مردان خواهد شد. در صورت عدم چاره اندیشی و پیدا نکردن راه حلی برای پدیده “تضعیف کروموزم Y “، برای منقرض نشدن نسل بشر باید راهی تازه جست!
 
سلول‌های انسان دارای ۲۳ جفت کروموزوم است و هنگام تشکیل نطفه، ۲۳ جفت کروموزم اسپرم مرد با ۲۳ جفت کروموزم تخمک زن ترکیب می شود و منجر به تشکیل توده اولیه جنین که ۴۶ کروموزمی است می شود. جفت بیست و سوم کروموزم مرد که به کروموزم جنسی نیز مشهور است دارای یک جفت کروموزم X و یک جفت کروموزم Y است و کروموزم بیست و سوم زن دارای دو جفت کروموزم X است. اگر هنگام عمل لقاح جنین، منجر به تشکیل جفت بیست و سوم دو X شود، جنسیت جنین، دختر و در غیر این صورت و تشکیل جفت X و Y ، جنین پسر خواهد بود.
 
نکته ای که حائز اهمیت است تضعیف شدن کروموزم جنسی مردانه و کوتاه قد شدن آن در برابر کروموزم جنسی زنانه X است و ادامه این روند جنس مرد را حدود پنج هزار نسل بعد منقرض خواهد کرد.
 
کروموزم Y که تنها در جنس نر وجود دارد، در دروه تکامل خود در طی میلیون ها سال تعداد بی شماری جهش را تحمل کرده است و سرشار از مواد DNA است که هیچ ژنی را نمی سازند و بسیاری از پروتئینها را رمزگذاری نمی کنند. به همین دلیل در بین زیست شناسان ایده ای گسترده شده است که نشان می دهد کروموزم Y می تواند به عنوان کروموزمی معرفی شود که وارد یک نوع فرایند تحلیل رفتگی و فاسد شدگی شده است. این مسئله بدان معنی است که کروموزم Y با فقدان ترکیب دوباره و ناتوانی در فرایند تبادل اجزای DNA میان کروموزمهای همسانی که اجازه ایجاد یک ترکیب ژنتیکی جدید را می دهند، مواجه است.
 
درون کروموزوم ایگرگ ژنى جاى دارد موسوم به «اس.آر.آى» که جنس مذکر را به وجود مى ‏آورد. این سیستم تعیین جنسیت در تمامى پستانداران و بسیارى از جانداران دیگر نظیر ماهى ‏ها، خزندگان، حشرات و حتى گیاهان وجود دارد.
 
دانشمندان پیش‏ بینى مى‏ کنند که به مرور زمان این ژن در مردان از بین خواهد رفت و دیگر هیچ فرزند پسرى متولد نخواهد شد.

داستان کوتاه

عاشقش بودم عاشقم نبود

وقتی عاشقم شد که دیگه دیر شده بود

حالا می فهمم که چرا اول قصه ها میگن؛ یکی بود یکی نبود!

یکی بود یکی نبود. این داستان زندگی ماست.

همیشه همین بوده. یکی بود یکی نبود …

برایم مبهم است که چرا در اذهان شرقی مان “با هم بودن و با هم ساختن” نمی گنجد؟
و برای بودن یکی، باید دیگری نباشد.

هیچ قصه گویی نیست که داستانش این گونه آغاز شود، که یکی بود، دیگری هم بود … همه با هم بودند.

و ما اسیر این قصه کهن، برای بودن یکی، یکی را نیست می کنیم.

از دارایی، از آبرو، از هستی. انگار که بودنمان وابسته به نبودن دیگریست.

انگار که هیچ کس نمیداند، جز ما. و هیچ کس نمی فهمد جز ما.

و خلاصه کلام اینکه : آنکس که نمی داند و نمی فهمد، ارزشی ندارد، حتی برای زیستن.

و متاسفانه این هنری است که آن را خوب آموخته ایم.

هنر “بودن یکی و نبودن دیگری” !!!