یکی
بود یکی نبود . مرد تنهایی بود که همه ی کارهایش را خود می کرد ؛ پختن غذا
، شستن ظرفها و لباس ها... او کنار رودخانه لباس هایش را می شست و روی
طناب خشک می کرد. اما مدتی بود که تا تصمیم می گرفت لباس بشوید باران می
بارید و لباس ها خشک نمی شد . لباس های کثیفش رفته رفته زیاد شد. او فکر می
کرد که آسمان با او لج کرده است که تا می آید رخت بشوید باران می بارد.
روزی
هوا آفتابی شد و او تصمیم گرفت تا بارانی نشده به بقالی رفته و صابونی
بخرد . در راه با خود گفت ، کاش آسمان نفهمد که من می خواهم لباس بشویم
وگرنه با من لج می کند . به بقّالی که رسید ، در حالیکه به صابون اشاره می
کرد به بقال گفت : یکی از آن بده مرد بقال نفهمید روغن را نشان داد ، مرد
گفت : نه ! لوبیا را نشان داد ، مرد گفت نه . خلاصه مرد با دستش صابون را
برداشت و گفت ازین ، بقال گفت : پس صابون می خواهی.
مرد آهی کشید و گفت کاش اسمش را نمی بردی الان باز آسمان می فهمد و هوا ابری می شود.
از آن روز به بعد وقتی بخواهند به کسی بگویند که این حرف یک راز است و نباید جایی مطرح شود می گویند : آهسته که آسمان نداند.
سلام ! خوبی ؟ یه سوپرایز دارم ! میخوای روزانه 10000 نفر وبلاگ تو رو رو ببینن ؟ سیستم افزایش بازدید بست آمار شروع به کار کرد !!! ما میتونیم به سایت شما روزانه 10000 بازدید ارسال کنیم بله !! اونم کاملا رایگان !! کافیه یه بار امتحان کنید ! یه سر به این آدرس بزنید : http://juiker.blogsky.com/ اگر مشکلی بود میتونید با این ایمیل با من در تماس باشید samanziv@yahoo.com